Odpowiedzialność hotelarza (organizatora turystyki) za rzeczy wniesione do hotelu

Odpowiedzialność hotelarza za rzeczy osoby korzystającej z usług hotelu wynika wprost z kodeksu cywilnego i powstaje z chwilą ich wniesienia do hotelu.

Jest to temat, który budzi wiele kontrowersji, bowiem często w hotelach witają nas wywieszki informujące, za co hotel nie odpowiada – dobrze, że za coś czuje się odpowiedzialny!

Odpowiedzialność hotelarza za rzeczy osoby korzystającej z usług hotelu wynika wprost z kodeksu cywilnego i powstaje z chwilą ich wniesienia do hotelu. Właściciel hotelu nie może swojej odpowiedzialności ograniczyć ani wyłączyć zarówno zawierając z klientem umowę, w której stwierdzi, że za rzeczy gościa hotelu nie odpowiada, jak też przez ogłoszenie, np. wywieszone w recepcji. Innymi słowy, próby uchylenia się przez hotel od odpowiedzialności za rzeczy klienta nie wywierają żadnych negatywnych skutków prawnych wobec konsumenta, nie uszczuplają jego praw.

Co może powodować, że hotel nie będzie jednak odpowiadał za szkodę poniesioną przez gościa? – np. wyłączna wina poszkodowanego – pozostawienie otwartego okna na parterze w pokoju hotelowym; niezamknięcie drzwi na klucz w chwili wyjścia z pokoju.

Odpowiedzialność materialna hotelarza za szkody spowodowane utratą lub uszkodzeniem rzeczy (nawet kosztowności) wniesionych przez gości jest ograniczona. I tak, w stosunku do jednego gościa, maksymalna odpowiedzialność ograniczona jest do kwoty równej stukrotnej cenie wynajęcia pokoju, liczonej za jedną dobę (w praktyce kwota ta może wchodzić w grę w razie utraty lub uszkodzenia więcej niż jednej rzeczy). Jednakże odpowiedzialność za jedną rzecz nie może przekroczyć wysokości pięćdziesięciokrotnej należności za zakwaterowanie liczonej za dobę.

Jest to maksymalna wysokość odszkodowania. Jeżeli wyrządzona nam szkoda ma niższą wartość, możemy domagać się tylko kwoty odpowiadającej poniesionym przez nas stratom.

Podane limity finansowe nie mają zastosowania do sytuacji, gdy hotelarz przyjął rzeczy na przechowanie albo odmówił ich przyjęcia, mimo że był do tego zobowiązany oraz kiedy szkoda wynikła z winy umyślnej lub rażącego niedbalstwa jego bądź osoby u niego zatrudnionej.

W razie utraty lub uszkodzenia rzeczy wniesionych do hotelu poszkodowany zobowiązany jest niezwłocznie zawiadomić o tym hotelarza, w przeciwnym razie jego roszczenia wygasają. Dla celów dowodowych należy zrobić to w formie pisemnej.

Jeżeli skradziono nam rzeczy w hotelu (dotyczy zarówno hoteli w kraju, jak też za granicą, jeżeli umowę zawarliśmy w Polsce) w czasie trwania wycieczki, wówczas roszczenia odszkodowawcze kierujemy bezpośrednio do biura podróży, które było organizatorem wypoczynku. Jako podstawę prawną należy wskazać art. 11 a ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. o usługach turystycznych (D z U nr 55, poz. 578 z 2001 – tekst jednolity). O fakcie kradzieży należy również zawiadomić hotelarza w celu przeprowadzenia postępowania wyjaśniającego. Umowa oświadczenie usług turystycznych ma charakter umowy pakietowej i nie należy jej dzielić na poszczególne świadczenia (wyżywienie, zakwaterowanie, przelot) i do każdego z nich stosować innych przepisów, właściwych dla danego świadczenia. Wobec poszkodowanego turysty odpowiedzialność ponosi organizator turystyki.

Przykład:

Panu Robertowi K. w czasie pobytu w hotelu ukradziono laptop, którego cena wynosiła 8 000 PLN. Takiej też kwoty zażądał od hotelu tytułem odszkodowania. Cena pokoju za dobę w tym hotelu wynosiła 120 PLN. Hotel odmówił wypłaty żądanej kwoty, skłonny był przekazać konsumentowi 4 000 PLN.

Maksymalna wysokość odszkodowania przysługująca poszkodowanemu to kwota 6000 PLN. Odpowiedzialność hotelarza za jedną rzecz nie może przekraczać pięćdziesięciokrotnej wysokości opłaty za pokój, liczonej za jedną dobę. Jeżeli konsument udowodni, że wartość skradzionego laptopa wynosiła więcej niż 4000 PLN, ma realną szansę uzyskać wyższe odszkodowanie, aż do sumy 6 000 PLN.